Μια από τις πηγές που χρησιμοποιούμε για να αντλούμε πληροφορίες είναι τα social media, στα οποία κάνουμε συχνά βόλτες χαζεύοντας αναρτήσεις.
Αυτή τη φορά το περιδιάβασμα στο facebook μας ξάφνιασε απότομα, καθώς διαπιστώσαμε ότι τα περισσότερα profile που σε πρότερο χρόνο στήριζαν τους αντιεμβολιαστές, τώρα έχουν γίνει φιλορωσικά, στηρίζοντας τον Πούτιν στην εισβολή στην Ουκρανία.
Δεν είμαστε οι ειδικοί για να προχωρήσουμε σε κοινωνιολογική ανάλυση, δεν μπορεί όμως να είναι σύμπτωση το ότι οι ίδιοι άνθρωποι που έχουν δηλώσει «αρνητές» στα εμβόλια για τον κορωνοϊό πηγαίνοντας κόντρα στην κοινή λογική των πολλών, τώρα κάνουν το ίδιο, στηρίζοντας τον Πούτιν και πάλι κόντρα σε όσους έχουν συγκλονιστεί από τις εικόνες στην Ουκρανία.
Βασικά «συστατικά» των χειριστών τέτοιων profile είναι η συνομωσιολογία, οι «κρυφές πληροφορίες», τα σενάρια που τους αρέσουν να διαβάζουν και η ενημέρωση τους από αντίστοιχα ΜΜΕ.
Όλα αυτά όμως οδηγούν στην αντίδραση. Αντίδραση με ότι κόστος μπορεί να υπάρχει, αρκεί να μην θεωρηθούν «συστημικοί».
Η αντίδραση έχει γίνει παράσημο για μια μερίδα ανθρώπων, οι οποίοι δεν μπορούν να συμβαδίσουν με τη λογική και νοιώθουν ότι κάνουν τις προσωπικές τους επαναστάσεις, χωρίς να νοιάζονται για τον διπλανό τους, για το κοινό καλό.
Αντίθεση σε όλα και όλους, αντιλογία στα πάντα και εν τέλη αντίδραση.
Σύμφωνα με το ΒΙΚΙΛΕΞΙΚΟ αντίδραση είναι η «εχθρική στάση στην (πολιτική και κοινωνική) πρόοδο», με συνώνυμα τις λέξεις «αντιδραστικότητα, συντηρητικότητα, συντηρητισμός» και αντώνυμα με τις λέξεις «προοδευτικότητα, φιλελευθερισμός».
Σαφώς κάθε πολίτης έχει το δικαίωμα να πιστεύει αυτά που θέλει και να λέει αυτά που κρίνει ως σωστά. Το «πάντρεμα» όμως αντιεμβολιαστής στην αρχή και φιλορώσος στη συνέχεια κάτι θέλει να μας πει.
Επιστήμονες και πολιτικοί πρέπει να παρατηρήσουν και να αναλύσουν αυτές τις συμπεριφορές, όχι για να «μαλώσουμε» τους οπαδούς της αντίδρασης, αλλά για να βρούμε και να επιλύσουμε τις αιτίες που οδηγούν τους πολίτες σε τέτοιες στάσεις.
