Του Murat Yetkin
Ένα από τα δύο τραπέζια στήνεται στην Κωνσταντινούπολη Τουρκία για να συγκεντρωθούν οι 6 αρχηγοί κομμάτων της αντιπολίτευσης για να ανατρέψουν την κυβερνώσα συμμαχία μέσω εκλογών. Η κύρια ατζέντα τους είναι να βρουν μια στρατηγική ως προληπτικό μέτρο έναντι της πρόσφατης αλλαγής του εκλογικού νόμου από το κυβερνών κόμμα για την προστασία του αριθμού των κυβερνώντων εδρών στο κοινοβούλιο παρά την ορατή απώλεια ψήφων. Αυτό θα απαντήσει επίσης στο ερώτημα εάν η Τουρκία θα μπορέσει να καθορίσει την εξουσία μέσω ελεύθερων εκλογών μετά τις εκλογές του 2023.
Το άλλο τραπέζι στήνεται ως προσπάθεια της Τουρκίας να σταματήσει την εξάπλωση του πολέμου φιλοξενώντας εκπροσώπους από τη Ρωσία και την Ουκρανία για δεύτερη φορά. Η κυβέρνηση πέτυχε να αναλάβει το ρόλο του μεσάζοντα στην εξωτερική πολιτική, κάτι που φιλοδοξούν οι περισσότερες χώρες. Ο Ερντογάν είδε την ευκαιρία που παρουσίασε η κρίση στην Ουκρανία, εφάρμοσε μια αλλαγή πολιτικής και έσπασε την Πουτινέσκικη «αυταρχική» αντίληψη στον δυτικό κόσμο. Το ερώτημα εδώ είναι ότι, μπορεί αυτή η αλλαγμένη αντίληψη να μεταφραστεί σε ροή κεφαλαίων που θα του επέτρεπε να τη χρησιμοποιήσει ως εκλογική οικονομία;
Εδώ είναι η αντίφαση που ενυπάρχει στην Τουρκία. Υπάρχει μια Τουρκία, που έγινε τρίτη χώρα με ηγέτη, που συνιστά στους ανθρώπους να «τρώνε κέικ, αν δεν βρουν ψωμί» εν μέσω σοβαρής οικονομικής κρίσης, δημιουργώντας εμπόδια στην πλουραλιστική δημοκρατία. Και υπάρχει μια άλλη Τουρκία, η οποία έχει αυξήσει την περιφερειακή της δύναμη δείχνοντας τα δόντια ή προσφέροντας ένα κλαδί ελιάς όποτε ταιριάζει.
Ένα από τα δύο: Είναι η αντιπολίτευση ρεαλιστική;
Αυτή είναι η σύνοψη δύο τραπεζιών και δύο γαλοπούλων που έχουν τεθεί από σήμερα. Ας προχωρήσουμε στα δύο ερωτήματα που μόλις αναφέραμε.
Η πολιτική συμμαχίας που ακολούθησε από το 2017 ο αρχηγός του CHP Kemal Kılıçdaroğlu, με την υποστήριξη της αρχηγού του İYİ Party Meral Akşener, χάρισε στον Ερντογάν την πρώτη του βαριά ήττα στην πολιτική του ζωή το 2019, στην Κωνσταντινούπολη, την οποία ο πρόεδρος θεωρεί σπίτι του. Η συμμαχία έχει αναπτυχθεί με την πάροδο του χρόνου, συμπεριλαμβανομένων τεσσάρων κομμάτων: DEVA, Future, Saadet και Δημοκρατικό Κόμμα. Τα έξι κόμματα συναντήθηκαν τον Φεβρουάριο για πρώτη φορά και υπέγραψαν κοινό μνημόνιο για «ενισχυμένη αλλαγή του κοινοβουλευτικού συστήματος». Η δεύτερη συνάντησή τους πραγματοποιήθηκε στις 27 Μαρτίου.
Ο αρχηγός του Κόμματος DEVA, Αλί Μπαμπατζάν, ήλπιζε ότι αυτή η συνάντηση θα καταλήξει στη δημιουργία ενός οδικού χάρτη που θα ακολουθηθεί σε περίπτωση έλευσης στην εξουσία ή τουλάχιστον στο σχηματισμό ομάδας εργασίας για το σκοπό αυτό. Ωστόσο, η προσπάθεια αλλαγής του νέου εκλογικού νόμου που παρουσιάστηκε στο κοινοβούλιο με τις ψήφους του κυβερνώντος ΑΚΡ και της Λαϊκής Συμμαχίας του MHP, φέρνει τη συμμαχία στα αισθήματά τους. Είδαν ότι η πιο πιεστική πρόκληση που είχαν μπροστά τους ήταν να κερδίσουν τις εκλογές και ότι αυτό δεν ήταν καθόλου παιχνιδάκι. Το σημαντικότερο αποτέλεσμα της δήλωσης που δημοσιεύθηκε μετά τη συνάντηση ήταν η σύσταση ομάδας εργασίας για τη διασφάλιση της εκλογικής ασφάλειας.
Η ευελιξία του Ερντογάν
Η έμμεση υποστήριξη στην πολιτική της Ουκρανίας που ακολούθησε η κυβέρνηση στην τελική δήλωση της συμμαχίας των έξι κομμάτων της αντιπολίτευσης εφιστά την προσοχή. Καταλαβαίνουμε αυτήν την έμμεση υποστήριξη από την ακόλουθη πρόταση:
«Αυτή η κρίση μάς έδειξε για άλλη μια φορά τη σημασία μιας ορθολογικής, συνεπούς εξωτερικής πολιτικής που λαμβάνει υπόψη τα μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα στρατηγικά συμφέροντα της χώρας μας».
Είναι ξεκάθαρο ότι η πολιτική που ακολούθησε και έπρεπε να ακολουθήσει ο Ερντογάν στην κρίση της Ουκρανίας ήταν μέχρι τώρα επιτυχημένη. Οι απόστρατοι ναύαρχοι, οι οποίοι επεσήμαναν ότι η Σύμβαση του Μοντρέ ήταν προς το συμφέρον της Τουρκίας πριν από λίγους μήνες εξακολουθεί να δικάζεται για την αγάπη του να προστατεύει το μεγάλο έργο Kanal Istanbul και ότι ο Ερντογάν ανέλαβε ηγετικό ρόλο στη διεθνή πολιτική προστατεύοντας τη Σύμβαση του Μοντρέ ήταν η τελευταία απόδειξη της υψηλής ικανότητας ελιγμών του προέδρου. Ο Ερντογάν είπε «σταμάτα» στον Ρώσο Πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν μαζί με άλλους ηγέτες του ΝΑΤΟ από τις Βρυξέλλες στην έκτακτη συνάντηση στις 24 Μαρτίου. Στη συνέχεια τηλεφώνησε στον Πούτιν στις 27 Μαρτίου και είπε ότι οι ευκαιρίες δεν εξαντλούνται. και τον έπεισε στην ιδέα της Ρωσο-Ουκρανικής συνάντησης στην Κωνσταντινούπολη στις 28 Μαρτίου. Το έκανε αφού ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν είπε ότι ο Πούτιν «δεν μπορεί να παραμείνει στην εξουσία», ένα σχόλιο που αμβλύνθηκε από την προειδοποίηση του Γάλλου Προέδρου Εμανουέλ Μακρόν.
Ο Πούτιν είχε βοηθήσει τον Ερντογάν
Κατά την απόπειρα πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου 2016, ο Πούτιν έδωσε στον Ερντογάν την υποστήριξη που δεν μπορούσε να λάβει από τις ΗΠΑ και την ΕΕ. Τώρα ο Ερντογάν δείχνει στον Πούτιν την έξοδο από την κρίση της Ουκρανίας.
Την ημέρα πριν από το τηλεφώνημα του Ερντογάν, ο υπουργός Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου στη Ντόχα είπε ότι η ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ αποκλείεται. Η σημασία αυτής της δήλωσης επισκιάστηκε από τη δήλωση ότι οι Ρώσοι ολιγάρχες μπορούσαν να φέρουν τα δωρεάν χρήματά τους στην Τουρκία αρκεί να μην παραβιάζουν το νόμο. Και πάλι, πριν από το τηλεφώνημα του Ερντογάν, ανέφερε για «δημοψήφισμα για ένταξη στη Ρωσία» για τις περιοχές Λουχάνσκ και Ντόνετσκ της Ουκρανίας, των οποίων η ανεξαρτησία αναγνωρίστηκε από τον Πούτιν. Αυτό δείχνει ότι η κρίση θα έχει ως αποτέλεσμα την κατάληψη από τη Ρωσία των περιοχών Λουχάνσκ και Ντόνετσκ, καθώς και της Κριμαίας.
Όσο ο Πρόεδρος της Ουκρανίας Volodymyr Zelensky, ο οποίος έχει καταστρέψει τη χώρα του βασιζόμενος πάρα πολύ στην ταραχή για ένταξη στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ των ΗΠΑ και της Ευρώπης, το αποδέχεται, η διεθνής κοινότητα, συμπεριλαμβανομένης της Κίνας, φαίνεται να εγκρίνει αυτή τη λύση για να μην εξαπλωθεί. ο πόλεμος. Το γεγονός ότι ο Ερντογάν είναι αυτός που το παρέχει, ενισχύει την Τουρκία.
Το ερώτημα είναι αν αυτό το κύρος θα μεταφραστεί στην εκλογική οικονομία του Ερντογάν και ίσως θα πάει στις πρόωρες εκλογές με την προπαγάνδα «Εγώ είμαι αυτός που θα το σώσω».
Πίνακας πρώτος και σύνθετα προβλήματα
Υπάρχει μια πολύ σύνθετη εικόνα όσον αφορά την εσωτερική πολιτική.
Ο Ερντογάν προσπαθεί να κρύψει την οικονομική κρίση με την απίστευτη πίεση και την κυριαρχία του στα ΜΜΕ και τα καταφέρνει ως ένα βαθμό. Σχεδόν όλες οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η οικονομική κρίση έχει προκαλέσει απώλεια ψήφων όχι μόνο στο AKP του Ερντογάν, αλλά και στο MHP του Μπαχτσελί. Όπως γίνεται αντιληπτό, η κατάσταση αυτή έχει σημάνει τον κώδωνα του κινδύνου και στο Αρχηγείο του AKP και επεξεργάζονται νέες τακτικές σε περίπτωση που η αλλαγή του εκλογικού νόμου δεν επαρκεί.
Από την άλλη πλευρά, ο Bekir Ağırdır, Γενικός Διευθυντής της ερευνητικής εταιρείας KONDA, πιστεύει ότι ο Ερντογάν έχει μετατραπεί από ένα μαζικό κόμμα σε ένα κόμμα ταυτότητας και επιβραδύνει την απώλεια ψήφων προκαλώντας φόβο στο κοινό, υποστηρίζοντας ότι η απουσία του θα είναι πολύ χειρότερη. Ο Özer Sencar, ο οποίος διαχειρίζεται την εταιρεία ερευνών MetroPoll, λέει ότι οι άνθρωποι που λένε ότι ο Ερντογάν μπορεί ή δεν μπορεί να εκλεγεί Πρόεδρος είναι 30% ο καθένας και το 30% λέει ότι εξαρτάται από τον αντίπαλο που θα αντιμετωπίσει ο Ερντογάν. Θα πρέπει να υποθέσουμε ότι οι Κούρδοι ψηφοφόροι, που έχουν λόγο για το ποιος θα είναι ο επόμενος πρόεδρος – πέρα από το HDP – περιλαμβάνονται στην αποφασιστικότητα του Sencar.
Προτεραιότητα της αντιπολίτευσης
Τα δύο ερωτήματα εδώ είναι αν ο Ερντογάν θα μπορέσει να κάνει βήματα για να ανακτήσει τους Κούρδους ψηφοφόρους παρά τον Μπαχτσελί και αν ο Κιλιτσντάρογλου θα προτείνει στην κυβερνώσα συμμαχία έναν υποψήφιο στον οποίο οι Κούρδοι ψηφοφόροι δεν θα έχουν αντίρρηση, χωρίς να χάσουν τους συντηρητικούς ψηφοφόρους. Το όνομά του είναι μια από τις επιλογές.
Είναι σαφές ότι η αντιπολίτευση έχει θέμα προτεραιότητας.
Πρέπει να δουν ότι το πραγματικό πρόβλημα είναι να κερδίσουν τις εκλογές και να το δείξουν στους ψηφοφόρους.
Η ρητορική τους λες και τελείωσαν οι εκλογές, χτύπησαν τον Ερντογάν στην κάλπη και σκέφτονται το μέλλον, μπορεί να τους κάνει να χάσουν το μεγαλύτερο πλεονέκτημά τους. Αυτή είναι η ελπίδα και η προσδοκία ότι ο Ερντογάν, ο οποίος ηττήθηκε από το CHP Ekrem İmamoğlu στις επανεκλογές του 2019, μπορεί να ηττηθεί ξανά.
Σύμφωνα με τους περισσότερους ψηφοφόρους, η προσπάθεια να σχεδιάσουν το μέλλον σαν να κέρδισαν τις εκλογές δεν διαφέρει από το να συζητούν οι ουλαμάδες για το φύλο των αγγέλων ενώ το Βυζάντιο ήταν υπό την πολιορκία του Μεχμέτ του Πορθητή. Διαφορετικά, το να στήνεις ένα νέο τραπέζι κάθε μήνα μπορεί να είναι κάτι περισσότερο από την εδραίωση ευσεβών πόθων.
Άρχισε επιτέλους το αντιπολιτευόμενο μπλοκ να καταλαβαίνει ότι προτεραιότητά του είναι να αναπτύξει μέτρα κατά της εκλογικής μηχανικής της κυβέρνησης και να προτείνει έναν υποψήφιο που μπορεί να κερδίσει τις εκλογές στον πρώτο γύρο ενώπιον του εκλογικού σώματος;
Πηγή: https://yetkinreport.com
