Μιλάμε για κόμματα που έχουν ηγεσίες, στελέχη, μέλη, ψηφοφόρους με τέτοια σύνδρομα ενοχών και τόσο ευάλωτα στο λαϊκισμό, που έχουν ουσιαστικά αποδεχθεί, ότι τα κόμματα πρέπει να μένουν μακριά από κοινωνικές διεργασίες, λες και αν πλησιάσουν θα τις «μολύνουν».
Και παριστάνουν ότι δεν συμμετέχουν και κρύβονται, δήθεν από διακριτικότητα.
Χωρίς να εξηγούν πως, σε μια κοινοβουλευτική δημοκρατία, θα ικανοποιηθούν τα αιτήματα των πολιτών.
Από άλλα κόμματα; Τότε ας αυτοδιαλυθούν.
Από τα ίδια; Τότε, πριν από οτιδήποτε άλλο, ας βρουν το θάρρος να πουν ότι δεν αποδέχονται ότι η συμμετοχή τους, η εκπροσώπηση τους, η φωνή τους μέσα στις συναθροίσεις της κοινωνίας, δεν είναι χειραγώγηση και καπέλωμα αλλά αυτονόητη υποχρέωση τους και επιταγή των βασικών κανόνων της δημοκρατίας.
Πόση γενναιότητα χρειάζεται τελικά για να πουν ότι πατέντα για «Δημοκρατία χωρίς κόμματα» δεν έχει εφευρεθεί;
Μανώλης Όθωνας: Μέλος της ΚΠΕ του ΠΑΣΟΚ, πρώην βουλευτής και υφυπουργός
