Η αντίφαση: Κοινωνία και πολιτική κινούνται σε αντίθετες τροχιές! Και αυτό ενισχύει την αποχή και την ιδιώτευση!
Οι θεμιτές για τη δημοκρατία διεργασίες στα κόμματα αντί να ενισχύουν το διάλογο προγραμματικών επεξεργασιών μιας εναλλακτικής διακυβέρνησης, χάνονται σε «περιχαρακώσεις» εξουσιοδοτισμού ιδιοκτησίας ή αναφέρονται σε κομματικές επανασυσπειρώσεις για την σειρά κατάταξη τους ως αντιπολίτευση.
Όμως οι πρόσφατες εκλογές έδειξαν, ότι δεν είναι ζητούμενο των πολιτών η ύπαρξη κομμάτων διαμαρτυρίας, που γίνονται άλλοθι στο σύστημα.
Ούτε η ύπαρξη κομμάτων, συμπληρωματικά μεγέθη στον σχηματισμό κυβερνήσεων για την καλλίτερη διαχείριση των πολιτικών της ΝΔ. Πολιτικών που συρρικνώνουν την εγχώρια παραγωγική βάση, διογκώνουν τις ανισότητες, ερημώνουν την περιφέρεια και εμπορευματικοποιούν τα κοινά αγαθά.
Δεν είναι ζητούμενο των μεσαίων στρωμάτων και των δυνάμεων της εργασίας και της γνώσης η μετατόπιση σε κόμματα που θα συνεχίσουν τις πολιτικές της ΝΔ με άλλα πρόσωπα. Ζητούμενο γίνεται η αλλαγή του κοινωνικού και παραγωγικού μοντέλου που περιθωριοποιείται χώρα και πολίτες.
Η δεξιά σοσιαλδημοκρατία συμπλήρωμα στη διαχείριση των νεοφιλελεύθερων πολιτικών ηττήθηκε, συρρικνώθηκε στην Ευρώπη, και τώρα τα Ακροδεξιά κόμματα γίνονται σωσίβια στην συνέχιση των πολιτικών της αχαλίνωτης κερδοσκοπίας και της κρίσης.
Για αυτόν τον λόγο το πολιτικό στίγμα, τόσο η ατζέντα των κομμάτων που αυτοπροσδιορίζονται στον προοδευτικό χώρο, την αριστερά και την οικολογία, όσο και των υποψηφίων που θα τα συντονίζουν δεν πρέπει να ξεπερνά το αντικειμενικό γεγονός ότι κανένα κόμμα, με ορίζοντα τις επόμενες εκλογές, δεν μπορεί να καταγράψει εκλογικό ποσοστό αυτοδυναμίας με εναλλακτικό πρόγραμμα διακυβέρνησης.
Ποιο είναι λοιπόν το «Δια ταύτα»;
Το ερώτημα γίνεται αμείλικτο.
Ο προοδευτικός χώρος, η αριστερά και η οικολογία στο όνομα των εσωκομματικών αναμετρήσεων θα σιωπήσουν στην μετάλλαξη του πολιτικού σκηνικού που χαρακτήρισε την μεταπολίτευση;
Σκηνικό όπου αναμετριούνταν πολιτικές δυνάμεις με εναλλακτικά προγράμματα διακυβέρνησης;
Θα αποδεχθούν το σκηνικό, που χαρακτηρίζει χώρες της Ευρώπης και την Αμερική, όπου ως εκλογικό ζητούμενο θα γίνεται η αλλαγή προσώπων και όχι πολιτικών;
Δηλαδή το πρόβλημα στην Ελλάδα θα λυθεί αν «φύγει» ο κ Μητσοτάκης αλλά συνεχιστούν οι πολιτικές της ΝΔ με άλλο κυβερνητικό προσωπικό;
Τα προηγούμενα καθιστούν προφανές ότι η επόμενη αναμέτρηση πρέπει να αφορά την αλλαγή του κοινωνικού και παραγωγικού μοντέλου και την επαναφορά της πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής.
Δεν φτάνει απλά ο αντικυβερνητισμός αλλά η διαμόρφωση κοινωνικοπολιτικής πλειοψηφίας με προγραμματική ενότητα διακυβέρνησης.
Οι επόμενες εκλογές έχουν απρόβλεπτο χρόνο διεξαγωγής. Ο χρόνος θα επηρεασθεί και από τις ανάγκες των συστημικών κέντρων γιατί έχουν πρόσβαση στην εξουσία.
Επομένως είναι η ώρα να κριθούν κόμματα, ηγεσίες, όχι από τις εσωκομματικές συσπειρώσεις αλλά από την πολιτική τους στόχευση.
Αν θα συμβάλουν στο διάλογο για την διαμόρφωση προγραμματικής ενότητας διακυβέρνησης. Γεγονός που θα καθορίζει με τη θέληση του λαού και το κυβερνητικό σχήμα υλοποίησης.
Τα κόμματα, έλεγε ο Ανδρέας Παπανδρέου, έχουν αποστολή να υπηρετούν το λαό και την πατρίδα. Με δεδομένο ότι το εκλογικό σκηνικό έχει αλλάξει και τουλάχιστον μέχρι τις επόμενες εκλογές κανένα κόμμα δεν μπορεί μόνο του, είναι η ώρα να γίνει σαφές ότι όλοι θα κριθούν από την συμβολή τους προκειμένου να «περάσει» η ΝΔ με τις πολιτικές της στον χώρο της αντιπολίτευσης.
Οι πρωτοβουλίες που έχουμε αναλάβει μια σειρά από στελέχη του προοδευτικού χώρου πρέπει τώρα να δυναμώσουν και με την δημόσια συμβολή των κορυφαίων οργάνων κομμάτων και παραγωγικών, κοινωνικών φορέων.
Όσον αφορά τα λάθη και τις παραλήψεις του χθες, που δίχασαν τον προοδευτικό χώρο, είναι η καλλίτερη ευκαιρία να γίνουν το μάθημα που θα ενώνει σε προγραμματικές λύσεις για το αύριο!
Χάρης Τσιόκας: Πρώην Βουλευτής στέλεχος ΣΥΡΙΖΑ Προοδευτικής Συμμαχίας
Οι απόψεις που δημοσιεύονται στο politicalbank.gr είναι προσωπικές και εκφράζουν τον συγγραφέα.
