Του Μάρκου Μπόλαρη*
Διαβαίνω και ξανά διαβαίνω την Πανεπιστήμιου, Ελευθερίου Βενιζέλου γράφουν οι πινακίδες οδοσήμανσης, σκέφτομαι και ξανασκέφτομαι την τραγωδία ενός δημάρχου, στην Αθήνα τάχα μόνον η και στη Θεσσαλονίκη, τα χωρίς όραμα έργα που ανακυκλώνονται θωρώ, στα Σέρρας μόνον η και στην Καλαμαριά, τραγωδία της αυτοδιοίκησης η έλλειψη πολιτικής, τραγωδία του δήμου το έλλειμμα σχεδιασμού, δράμα για τον δήμαρχο η χωρίς πυξίδα πλεύση στην τετραετή θητεία!
Πυλώνας της Δημοκρατίας πρώτος η αυτοδιοίκηση, πυλώνας η τοπική αυτοδιοίκηση στα πλαίσια του οποίου γεννήθηκε το δημοκρατικό πολίτευμα, η πόλη – κράτος ήταν το ιστορικό – θεσμικό πλαίσιο που γέννησε την δημοκρατία, κι είναι κρίσιμο τούτες τις μέρες , τούτες τις λίγες βδομάδας που μας απομένουν μέχρι τις αυτοδιοίκητές εκλογές δυο σκέψεις να αρθρώσουμε για την αυτοδιοίκηση, συγχωρέστε με, όχι για την αυτοδιοίκηση , αλλά , για εμάς , ναι, δυο σκέψεις για εμάς τους πολίτες ν’ αρθρώσουμε , δυο κουβέντες για την πρόκληση της δίκης μας παρέμβασης στα δημοτικά η και τα περιφερειακά πράγματα!
Μας αφορά άραγες ο Δήμος;
Μας αφορά τάχα το δομημένο περιβάλλον στο οποίο ζούμε , ο τρόπος δόμησης, ο σεβασμός στα διατηρητέα, η ομορφιά της πόλης μας, η ωραιότητα μας νοιάζει ώστε ζούμε εμείς και να μεγαλώνουν τα παιδιά μας, τα Ελληνάκια;
Μας νοιάζει για το πράσινο περιβάλλον, η ποιότητα του αέρα του αναπνέουμε, το οξυγόνο;
Μας νοιάζει η ποιότητα του νερού, η θάλασσα κι οι ακτές της που μολύνονται από την αλόγιστη ανθρωπογενή παρέμβαση, η λίμνη κι η διαφάνεια των νερών της, ο ποταμός κι ο υγροβιότοπος του,
οι πληθυσμοί των πουλιών που ωραίζουν την πατρίδα μας, εν τελεί μας πονάει η καθαριότητα της πόλης;
Μας ενδιαφέρει άραγες η καταλληλόλητα των παιδικών σταθμών, των νηπιαγωγείων, των δημοτικών, των γυμνασίων και λυκείων, η επάρκεια τους, οι υποδομές τους, τα αμφιθέατρα τους, ο εξοπλισμός τους;
Μας ενδιαφέρει ο παιδότοπος, η ασφάλεια στην παιδική χαρά , το πράσινο το άλσος της γειτονιάς, η ποιότητα στο κεντρικό πάρκο της πόλης;
Μας απασχολεί το γήπεδο του ποδοσφαίρου για την αθλοπαιδιά , το γήπεδο του μπάσκετ και του βόλεϊ, μας απασχολεί το στάδιο κι οι υποδομές του κλασικού αθλητισμού , το κολυμβητήριο κι οι χιονοδρομικές εγκαταστάσεις;
Περπατήσαμε στο βουνό; Χαράξαμε περιπατητικά μονοπάτια, ορίσαμε διαδρομές ποδηλάτου , οργανώσαμε σημεία αναψυχής , μεριμνήσαμε για την πυρασφάλεια;
Κι οι μεγάλες εκτάσεις των στρατοπέδων με τα παλιά ιστορικά κτίρια και το πράσινο;
Βορά στην όρεξη κάθε ανίδεου η επιτήδειου;
Ή μήπως πολύτιμη παρακαταθήκη ιδιοκτησίας του Λαού της πόλης αποκλειστικά για χώρους πρασίνου, χώρους πολιτισμού, χώρους αθλητισμού;
Κι ύστερα πάλιν, αναρωτιέμαι,
η ιστορία του τόπου μας νοιάζει;
Έγνοια έχουμε για τα μνημεία του τόπου μας, αρχαία και κλασσικά, ρωμαϊκά και βυζαντινά, ναούς και εκκλησίες, κάστρα και μοναστήρια, τα γεφύρια και τ’ αρχοντικά, τις τοιχογραφίες και τα ψηφιδωτά, τα κεραμικά και τα γλυπτά;
Η εργασία για τα παιδιά μας μας πονάει ; Η πολιτική για την ανάπτυξη του τόπου, για ζώνες βιοτεχνικές και βιομηχανικές, για στήριξη της νεανικής πρωτοβουλίας, η ψηφιοποίηση κι η επιχειρηματικότητα μας ενεργοποιεί;
Η βιοποικιλότητα ; Μας θίγει άραγε έστω και κατ’ ελάχιστοι ; Αντιλαμβανόμαστε το μέγεθος της ευκαιρίας ; Την πρόκληση των μοναδικών ποικιλιών αμπέλου κι ελιάς, σιταριού και φρούτων, την πρόκληση των εγχώριων φύλων προβάτου, βουβαλιού, βοοειδών;
Ο πολιτισμός μήπως; Ως ζωγραφική με εικαστικό εργαστήριο για τα παιδιά, ως μουσική, ελληνική και Ευρωπαϊκή, ως καλλιέργεια των τοπικών μουσικών οργάνων και φωνητικών, το θέατρο ανοιχτή στην κοινωνία διαρκής πρόκληση ποιότητας και προβληματισμού, ως παράδοση ζώσα της ξυλογλυπτικής και της αργυροχρυσοχοΐας, της ταπητουργίας και του κεντήματος,
Η κυκλοφορία στην πόλη, η κυκλοφοριακή αγωγή, τα θεματικά πάρκα, η γνώση των παιδιών, η αποφυγή του λουτρού αίματος των νέων βλαστών μας που κοκκινίζει την άσφαλτο; Μας ακουμπά;
Η συνοχή της κοινωνίας μας άραγε απασχόλησε ποτέ την καθημερινότητα μας; Η υγεία κι η πρόληψη, η κοινωνική μέριμνα και τα άτομα με ειδικές ανάγκες , οι μοναχικοί ηλικιωμένοι κι οι ανήμποροι ελκύουν την προσοχή μας; Επαρκούν οι υποδομές στην κοινωνία μας ιδρύματα και στέγες;
Οι συνέργειες στην τοπική κοινωνία μετρούν; Συνέργειες με τους φορείς της κοινωνικής, πολιτισμικής, αθλητικής, περιβαλλοντικής παρέμβασης! Συνέργειες με επιμελητήρια και συνδικάτα, με ενορίες και σωματεία , συνέργειες για το κοινό συμφέρον!
Επαρκεί η δημοκρατία κι η ανθρωπιά μας;
Μέριμνα ομορφιάς για τον τόπο έχουμε;
Για ένα ξερό κι άνυδρο θεσμό, τάχα,
τούτες οι εκλογές
η μήπως για εμάς του δημότες, εμάς τους πολίτες, τα παιδιά μας, τα ελληνάκια!
Έγνοια μας, αδέρφια,
συντρόφισσες και σύντροφοι,
αξίωση να έχουμε,
αξίωση δημοκρατικής μετοχής,
αξίωση σεβασμού του Δήμου και των δημοτών,
πρόκληση Δημοκρατίας,
στην καθημερινή μας ζωή,
πρόκληση Δημοκρατίας στην πράξη!
Με επίγνωση,
μετέχουμε με επίγνωση στην πρόσκληση
της πολιτικής των Τοπικών μας πραγμάτων,
την διαχείρισης των δικών μας κοινώ!
Συμμετέχουμε!
ΥΓ
Της ωραιότητας μέτοχοι:
Η αποικία των αργυροπελεκάνων
στον υγροβιότοπο της Κερκίνης.
*Μάρκος Μπόλαρης. Νομικός – Πρώην Υπουργός
Οι απόψεις που δημοσιεύονται στο politicalbank.gr είναι προσωπικές και εκφράζουν τον συγγραφέα.
