Αν κάτι προβληματίζει ιδιαίτερα το Μαξίμου είναι η ακρίβεια που υπάρχει, αλλά κυρίως αυτή που έρχεται, ακρίβεια η οποία είναι πολύ δύσκολα αντιμετωπίσιμη.
Το διεθνές περιβάλλον συμπαρασύρει τα πάντα προς το χειρότερο, με ιδιαίτερες επιδράσεις στα ελληνικά νοικοκυριά, οι οποίες στη συνέχεια – σε πρώτο χρόνο – μεταφράζονται σε δημοσκοπικά ευρήματα, χωρίς κανείς να γνωρίζει το πώς θα αντιδράσουν μπροστά στις κάλπες.
Στην παρούσα φάση η Κυβέρνηση προσπαθεί να αντιμετωπίσει τα οικονομικά προβλήματα με …ασπιρίνες, οι οποίες μπορεί να επιδρούν, αλλά δεν έχουν μακροχρόνια δράση. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι πρέπει να βρουν άμεσα το φάρμακο που θα θεραπεύσει τη φτώχια των πολιτών. Θα το βρουν; Υπάρχει; Θα το εφεύρουν;
Οι πολίτες αναγνωρίζουν την προσπάθεια που καταβάλει η Κυβέρνηση, αλλά, το ένα πρόβλημα προσπαθεί να λύσει, το επόμενο της έρχεται και τα τελευταία χρόνια το σκηνικό είναι συνεχώς επαναλαμβανόμενο.
Στο αντίποδα, απέναντι στις …ασπιρίνες της κυβέρνησης υπάρχουν οι υποσχέσεις και τα λόγια της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, τα οποία εύκολα λέγονται, δύσκολα όμως εφαρμόζονται.
Αν ο κ. Τσίπρας δεν είχε δοκιμαστεί και ήταν το νέο υποσχόμενο πρόσωπο, όπως το 2015, τότε θα ήταν εύκολο να κερδίσει με υποσχέσεις, περιγραφές και πολλά λόγια. Δοκιμάστηκε όμως ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας και πλέον ο κόσμος θέλει πράξεις και υλοποιήσιμο πρόγραμμα.
Συμπερασματικά, τι είναι αυτό που θέλει ο χιλιοβασανισμένος ασθενής πολίτης; Θα προτιμήσει τα depon και τις ασπιρίνες, με την ελπίδα ότι θα βρεθεί ένα καλύτερο φάρμακο, ή το μόνο φάρμακο στο οποίο πιστεύει είναι η δοκιμασμένη ελπίδα;
