Σε ένα καζάνι που βράζει έχει πέσει το ΠΑΣΟΚ, με τη διαφορά ότι δύσκολα μέσα από αυτό το καζάνι (και με τον τρόπο που έβαλαν βιαστικά τα προϊόντα) θα προκύψει ένα καλό …φαΐ!
Αν δείτε τη χρονοσειρά στη εξέλιξη των γεγονότων αμέσως μετά το βράδυ των Ευρωεκλογών και τους πρωταγωνιστές, είναι εμφανές ότι όλες οι προτάσεις που έγιναν καταλήγουν στον εαυτό τους. Καταλήγουν στα πρόσωπα που έτρεξαν να προλάβουν, έτσι ώστε να καταγραφούν για να μπορούν να διαπραγματευτούν για πάρτη τους.
Σε αγώνα δρόμου επιδίδονται κάποια αστεία πολιτικά μεγέθη, με στόχο να καταγραφούν ως σημαντικά στελέχη στο κόμμα τους, στο ΠΑΣΟΚ, έτσι ώστε να έχουν ρόλο την επομένη, ενώ παράλληλα να γίνουν και …ρυθμιστές.
Όταν κάποιος νομίζει ότι είναι πολύ μεγάλος μέσα σε ένα μικρό κόμμα και θέλει να το κατακτήσει, τότε αν τα καταφέρει θα φέρει το κόμμα στα μέτρα του. Τα παραδείγματα του παρελθόντος με τους μεγάλους παίκτες που ενώ πίστευαν ότι θα κάνουν το ΠΑΣΟΚ ξανά μεγάλο και τελικά το άφησαν να σέρνεται, δυστυχώς είναι πολλά.
Από την άλλη, ο Ανδρουλάκης θέλει να μείνει σε ένα κόμμα που δεν τον θέλουν, αλλά όλα δείχνουν ότι θα προσπαθήσει να τους αιφνιδιάσει, με στόχο όχι το καλό του ΠΑΣΟΚ, αλλά με στόχο το καλό του εαυτού του και της παρέας του. Ποιος θα ήθελε να αφήσει την αίγλη της Προεδρίας με ότι αυτή κουβαλά μαζί της;
Στη βάση όμως του κόμματος είναι πολλοί αυτοί που ετοιμάζονται να πουν «δεν ψηφίζουμε» στην περίπτωση που γίνουν εκλογές τον Ιούλιο, όπως προτείνουν στον Νίκο Ανδρουλάκη.
«Όποιος βιάζεται σκοντάφτει» λέει όμως ο λαός και για αυτό πρέπει να βρεθεί ο απαιτούμενος χρόνος για να καταφέρει το ΠΑΣΟΚ να βγει από τη δίνη στην οποία έχει περιέλθει.
