Μιας και ο Σωκράτης Φάμελλος ανακοίνωσε επίσημα την υποψηφιότητά του, ασχοληθήκαμε με την περίοδο στην οποία ο κ. Φάμελλος ήταν Υπουργός Περιβάλλοντος και συγκεκριμένα όταν ασχολήθηκε με τους των δασικούς χάρτες.
Από εκείνη την περίοδο στην Επιστημονική Εσπερίδα της Ελληνικής Εταιρείας Περιβάλλοντος και Πολιτισμού στο συγκεκριμένο θέμα αλιεύσαμε την τοποθέτηση του Δικηγόρου, πρώην Νομικού Συμβούλου του ΓΕΩΤΕΕ, Δήμου Νικόπουλου, με θέμα «Δασικοί χάρτες: Αντιμετώπιση ή επιδείνωση του ελλείμματος δασικής προστασίας; Διαπιστώσεις-Προτάσεις».
Ανάμεσα στα άλλα είπε το 2017 ο κ. Νικόπουλος, παρουσία του τότε Υπουργού.
«Η σύγκρουση των Δασικών Χαρτών με τη δασική προστασία δεν μπορεί παρά να είναι αδόκητη. Με τη λέξη αυτή, τονίζεται, ως αποτέλεσμα της εν λόγω σύγκρουσης, το απροσδόκητο και θλιβερό ενδεχόμενο απώλειας της δασικής προστασίας. Αυτό είναι, ολοφάνερα, το αληθινό κακό και όχι, βέβαια, η μη σύνταξη των Δασικών Χαρτών. Δυστυχώς, ο Νομοθέτης, από το 2010 και, ιδίως, από το Μάιο 2016, υπηρετεί, διαρκώς και περισσότερο, την παράδοξη (ακριβέστερα, την παράλογη) άποψη ότι πρέπει να επισπευσθεί, οψίμως, η σύνταξη Δασικών Χαρτών-Δασολογίου, σε βάρος, ολοένα και περισσότερο, της δασικής προστασίας.
Με την επίκληση «μνημονιακών δεσμεύσεων» (υπέρ της «δημιουργίας θετικού επενδυτικού κλίματος»), βιώνουμε, υπό το κράτος της δεινής οικονομικής συγκυρίας, την προαναφερόμενη τραγική εξέλιξη, που ήταν αδιανόητη υπό το φως της ιστορικής, υπ’ αριθ. 2818/1997 Απόφασης του Συμβουλίου της Επικρατείας».
Ολοκληρώνοντας την ομιλία του ο κ. Νικόπουλος είπε: «Συμπερασματικά, ο μόνος λόγος σύνταξης Δασολογίου είναι η αποτύπωση των δασών και δασικών εκτάσεων, με αποκλειστικό σκοπό την προστασία των δασικών οικοσυστημάτων. Δυστυχώς, οι αναρτημένοι Χάρτες δεν εκπληρώνουν το σκοπό τους, αλλά την πρόθεση μεταβολής του προορισμού εκατομμυρίων στρεμμάτων δασικής γης, που θυσιάζονται στο βωμό μιας «ανάπτυξης», που θυμίζει τον μυθικό Ερυσίχθονα και γι’ αυτό αποκλείεται να είναι αειφόρο».
