“Όμως Ακριβώς Προς την αντίθετη κατεύθυνση”!
Του Μάρκου Μπόλαρη*
Μέσα στη οχληρή οχλαγωγή της καθημερινότητας, μέσα στο ανελέητο σπρώξιμο των γεγονότων, μέσα στη συνθλίβουσα πίεση ανούσιων ειδήσεων, καθώς οι ουσιαστικές και κρίσιμες ειδήσεις μικρογράμματες περνούν δρομέως μπροστά μας για να μην προλάβουμε καν να τις διαβάσουμε, μέσα στο εναγώνιο κυνηγητό της επιβίωσης του μεροκαματιάρη, που αποστερεί χρόνο και δυνάμεις ψυχής και σώματος, μέσα στο αγχωτικό τρέξιμο του περαιτέρω πλουτισμού για τους λίγους, που οξυδώνει σαν την σκουριά τον σίδερο, μέσα στον επικίνδυνο πολλάκις εφησυχασμό των τακτοποιημένων του δημοσίου ή της σύνταξης, που αφυδατώνει ψυχές, ελλοχεύει ο κίνδυνος σε τούτο το σπρωξίδι, το κυνηγητό, την οχλαγωγή, το τρέξιμο, τον ιδρώτα, τον επικίνδυνο εφησυχασμό, ή τον μάτωμα της ανελέητης καθημερινότητας,
πράγματι ,
σε κάθε κλειστή στροφή του δρόμου, σε κάθε στροφή χωρίς ορατότητα, ελλοχεύει ο κίνδυνος ατυχήματος, δυστυχήματος, τρακαρίσματος, σύγκρουσης, τσαλακώματος, καταστροφής, θανάτου!
Βιώματα καθημερινά!
Αλλά και βιώματα υπερβαίνοντα την καθημερινότητα!
Ατυχήματα ματωμένα κι αναπόφευκτα στην ανθρώπινη ζωή αλλά και δυστυχήματα συντριπτικά στην ανθρώπινη ιστορία!
Κι ύστερα, καθώς ανυποψίαστοι οδεύουμε, αμέριμνοι σχολάζουμε, ανύπτοι καθεύδουμε, διαπιστώνουμε ότι η Σημαία μιας ζωής αγώνων και θυσιών, βλέπουμε αλαφιασμένοι ότι το Λάβαρο των προσδοκιών και των ελπίδων, είναι πεσμένο στις λάσπες κι ένα αφηνιασμένο ή ένα ανίδεο πλήθος κινείται αδιάφορα ή κι εξεπίτηδες προκλητικά απαξιώνοντάς τα, ποδοπατώντας τα!
Κι είναι Οδυσσέας ο Ελύτης, στο Προφητικόν του “Άξιον εστίν”, που ενατενίζοντας, στοχεύει:
“Εξόριστε Ποιητή, στον αιώνα σου, λέγε, τι βλέπεις ;
– Βλέπω τα έθνη, άλλοτε αλαζονικά, παραδομένα στη σφήκα και στο ξινόχορτο.
– Βλέπω τα πελέκια στον αέρα σκίζοντας προτομές Αυτοκρατόρων και Στρατηγών.
– Βλέπω τους εμπόρους να εισπράττουν σκύβοντας, το κέρδος των δικών τους πτωμάτων…. Λείψανα παλιών άστρων και γωνιές αραχνιασμένες τ’ ουρανού σαρώνοντας, η καταιγίδα που θα γεννήσει ο νους τού ανθρώπου…”.
Ο Οδυσσέας του Αιγαίου, ταίς ίχνεσι του πολυμήχανου ομηρικού Οδυσσέα του Ιονίου,
Εξόριστε ποιητή στον αιώνα σου λέγε τι βλέπεις ,
Και τούτος με καθάριο βλέμμα,
Και με προφητική διόραση,
Και στεντορεία τη φωνή, προειδοποιεί και προτείνει στα “Ετεροθαλή” του, την ποιητική συλλογή του , στο κυκλοφόρησε το σημαδιακό ιστορικά και ματωμένο έτος 1974:
“Λέω: κι αυτό θα ’ρθει. Και τ’ άλλο θα περάσει.
Πολύ δε θέλει ο κόσμος. Ένα κάτι
Ελάχιστο. Σαν τη στραβοτιμονιά πριν από το δυστύχημα
Όμως
Ακριβώς
Προς
Την αντίθετη κατεύθυνση
Αρκετά λατρέψαμε τον κίνδυνο κι είναι καιρός να μας το ανταποδώσει.”
«Villa Natacha».
Πώς;!
Ναι, ξεκάθαρη η διαπίστωσ .
Αρκετά λατρέψαμε τον κίνδυνο!
Κι ύστερα,
Σαφής η πρόγνωση,
Σαφέστατη η προφητεία, η προτροπή:
Κι είναι καιρός να μας το ανταποδώσει!
Οδυσσέως του Ελύτη.
Οδηγίες προς ναυτιλλόμενους.
Ναυτιλλόμενους του παρόντος αιώνος!
Ελάτε!
Τον εξόριστο ποιητή που με θαλασσινή αιγαιοπελαγίτικη μπουρού μας κράζει,οδηγίες τοις εν τω πελάγει μιας καταθλιπτικής καθημερινότητας ευρισκομένους, παραγγέλων από το ξάρτι της ποίησης, παιανίζων από την πλώρη της ιστορίας,
Ελάτε,
Πολύ δεν θέλει για να σωθεί ο κόσμος!
Ένα κάτι, Ελάχιστο!
Σαν στραβοτιμονιά πριν το δυστύχημα
Όμως
Ακριβώς προς την αντίθετη κατεύθυνση!
Σε τούτες τις ανήλιαγες πολιτικά μέρες,
Σε τούτη την εποχή σιωπής του Πολιτικού Λόγου,
Σε αυτές τις συγκυρίες του κείτουνται καταγής Σημαίες και Λάβαρα, οράματα κι ελπίδες,
Σ’ αυτή την κλειστή και χωρίς ορατότητα στροφή της ιστορικής μας διαδρομής, στροφή καθοριστική για την χώρα, την Πατρίδα, για τον Λαό και τον κάθε Πολίτη, τοιγαρούν για την Ελλάδα και τους Έλληνες,
Είναι συνευθύνη μας,
Συν – Ευθύνη μας,
Ολονώνε,
Ο καθείς και τα όπλα του,
Να αφήσουμε καταμέρους μικροκομματικές μεμψιμοιρίες και παραπολιτικές κακομοιριές,
Να θέσουμε στο περιθώριο αλλοιθωρίσματα προσωπικών διαδρομών και μικροπολιτικών τσαρλατανισμών,
Να αρθούμε στο ύψος της κρισιμότατης περίστασης για την Ελλάδα και να αντιληφτούμε το μερίδιο της τεράστιας ευθύνης που μας αναλογεί, την καθεμιά και τον καθένα μας, ως Πολίτες, την κάθε πολιτική ομάδα, κομματική συσπείρωση, δημοκρατική άποψη, αυτοδιοικητική παράταξη, συνδικαλιστική εκπροσώπηση, κάθε Δημοκρατικό και Προοδευτικό Κόμμα,
Όλους όσους θεωρούν ότι είναι μέρος αυτής του μεγάλου ιστορικού και πολιτικού Ρεύματος που σημάδεψε τα πολιτικά πράγματα της χώρας,
Της μεγάλης , εννοώ, λαϊκής πλειοψηφίας των Ελλήνων,
την Δημοκρατική Παράταξη της Ελλάδας,
που έχει αξίωση ανασυγκρότησης του χώρου,
που έχει αγωνία για την εκφορά ξεκάθαρου πολιτικού λόγου,
που γνοιάζεται για την ενότητα και την συνεργασία πάνω σε πολιτικές δημοκρατικές, προοδευτικές, αδιαπραγμάτευτα πατριωτικές θέσεις,
που επιμένει σε στράτευση για προοδευτική κυβερνητική πλειοψηφία
κι απαλλαγή από τους γιαλαντζί της κυβέρνησης και τους εκπροσώπους των συμφερόντων κι αποδοκιμάζει τις λογικές και διαδρομές προσωπικών επιλογών ιδιοτέλειας κι υποτέλειας σε μεγαλοσυμφέροντα, επικίνδυνων μέσα στην κρισιμότητα των ημερών!
Νυν καιρός ευάρεστος!
Καιρός ανασύνταξης των Δημοκρατικών και Προοδευτικών, των Πατριωτικών Δυνάμεων της Ελλάδας!
Πολύ δε θέλει …
Ακριβώς όμως προς την αντίθετη κατεύθυνση!
Συμπορευόμενοι!
Για τούτο τον πολύπαθο Λαό!
Για τούτη την μικρή και την μεγάλη Πατρίδα!
Έρρωσθε!
*Μάρκος Μπόλαρης. Νομικός – Πρώην Υπουργός
Οι απόψεις που δημοσιεύονται στο politicalbank.gr είναι προσωπικές και εκφράζουν τον συγγραφέα.
