Του Μάρκου Μπόλαρη*
Οι δημοσιογραφικές πηγές αναλυτικές:
τρία είναι τα λιμάνια στη Λιβυή από τα οποία αποπλέουν τα άθλια κι απαρχαιωμένα ψαροκάικα με το ανθρώπινο φορτίο,
ψυχές που αναζητούν ελπίδα στην Ευρώπη,
κι είναι πρώτο το λιμάνι του ιστορικού Τομπρούκ , που είναι διεθνώς γνωστό από τις σφοδρές μάχες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου ανάμεσα στα γερμανικά στρατεύματα του Ρόμελ αφ’ ενός και τους αμυνόμενους Αιστραλούς μαχητές αφ’ ετέρου, το δεύτερο λιμάνι η Σύρτη και το τρίτο η Μισράτα.
Κι αφού λοιπόν, η διεθνής δημοσιογραφία γνωρίζει και μας τα αναπαριστά με χάρτες και γραφήματα στα δελτία ειδήσεων, χάρτες που περιγράφουν την κορύφωση της ανθρώπινης τραγωδίας, με ένα ακόμη ναυάγιο 700 ή τόσων περίπου θυμάτων, απελπισμένων αφρικανών οικονομικών μεταναστών ή μήπως και καταδιωκομένων από την βία και την μισαλλοδοξία προσφύγων,
αφού λοιπόν είναι γνωστές τοις πάσι
οι διαδρομές και οι αναμονές και οι συναλλαγές και ο πλουτισμός των λαθροδιακινητών και τα λιμάνια, και η αθλιότητα των σκαφών και η περιφρόνηση των ζωών και η μετά προσδοκώμενης βεβαιότητας διακινδύνευση των ζωών αθώων ανθρώπων που κινούνται από το βαθύτατο ένστικτο της επιβίωσης και την αναζήτηση ελπίδας γιά μιά καλύτερη μέρα αύριο,
τότε, προς τί η έκπληξη,
τότε προς τι η υποκρισία,
τότε προς τι η τάχα οργή,
αφού όλα τούτα είναι αποτέλεσμα,
αποτελέσματα άθλιων πολιτικών,
πολιτικών εκμετάλλευσης της πλούσιας Αφρικανικής ηπείρου,
πολιτικών που ξεκίνησε ο άγριος κι ανήλεος αποικισμός της Αφρικής,
πολιτικών απομύζησης των τεράστιων πλουτοφόρων ευκαιριών της ηπείρου, χρυσού και αργύρου, διαμαντιών και ιδιαίτερα πολύτιμων μετάλλων, πετρελαίου και ξυλείας,
πολιτικών μιάς συνεχιζόμενης νεοαποικιακής εκμετάλλευσης, με νέα προσωπεία και νέα οχήματα διαχείρισης,
πολιτικών που εντείνουν την αρπαγή του πλούτου που ανήκει στους Αφρικανικούς λαούς,
πολιτικών που καθηλώνουν την ήπειρο και τους ωραίους Αφρικανούς στην μιζέρια, την φτώχεια, την ανέχεια και την πείνα, τους λοιμούς και τον θάνατο,
πολιτικών αρπαγής πλούτου και διαφθοράς, χωρίς κάν την στοιχειώδη ανταπόδοση
σε υποδομές υγείας, ύδρευσης, διατροφής, παιδείας, πρόνοιας, μέριμνας των παιδιών, συγκοινωνιών, αγροτικών καλλιεργειών,
χωρίς έγνοια γιά τα παιδιά που θερίζονται από τις ασθένειες, λοιμούς τε και λιμούς,
χωρίς σεβασμό στον πολιτισμό και την ιστορία των αρχαίων λαών,
χωρίς σεβασμό στα μοναδικά οικοσυστήματα του υπέροχου αφρικανικού περιβάλλοντος,
χωρίς ουσιαστική έγνοια γιά την σωτηρία απειλουμένων με εξαφάνιση ειδών ζωικού βασιλείου,
πολιτικών που ασκήθηκαν και ασκούνται
όχι μόνον από τις παραδοσιακές αποικιοκρατικές καπιταλιστικές δυνάμεις, αλλά στις οποίες κατά καιρούς προστέθηκαν Αμερικανοί και Σοβιετικοί και προσφάτως, έσχατοι αλλ’ ουδόλως επιεικέστεροι, οι Κινέζοι,
πολιτικές που οδήγησαν ή καθοδήγησαν γενοκτονίες από αποικιοκράτες και στην χειραγωγούμενη αλληλοεξόντωση φυλών,
πολιτικές που με την έξαψη θρησκευτικού φανατισμού, όπως εσχάτως από τους τζιχαντιστές, κορυφώνουν συνθήκες αφανισμού, καταστάσεις αβίωτες σε χώρες και περιοχές της Αφρικής!
Κι εάν όλα αυτά είναι γνωστά,
τότε ποιές οι πολιτικές των πολιτισμένων;
Μήπως προτιμάτε “των πολιτισμένων”;
Ποιές οι πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης;
Ποιές οι πολιτικές της Ελλάδας απέναντι στην αφόρητη αυτή κατάσταση,
που ελάχιστη,
φρικτή μέν αλλ’ ελάχιστη σε σχέση με την ανείπωτη φρίκη των όσων συμβαίνουν στην Αφρική,
ελάχιστη εικόνα της εν όλω φρικαλεότητας είναι το ναυάγιο στο Ιόνιο με του επτακόσιους θαλασσοπνιγμένους συνανθρώπους μας!
Εύκολον είναι να κηρύξουμε τριήμερον πένθος!
Ανέξοδον!
Μας έτυχε στα θαλάσσια όρια διάσωσης ένα ναυάγιο, μπορούμε να πενθήσουμε επί τριήμερον, κι ύστερα,
ακάθεκτοι στα της καθημερινότητάς μας, Ευρωπαίοι και Αμερικανοί, Ρώσσοι και Κινέζοι, τζιχαντιστές και λαθροδιακινητές, εκμεταλλευτές κι εκμεταλλευόμενοι, θρηνήσαντες και μη θρηνήσαντες,
την Πολιτική και την Ανθρωπιά μας
σε σκονισμένο ράφι έχοντες ξεχασμένα,
την διαχείριση της Αφρικής
έχοντες εναποθέσει στα χέρια σοβαρών ανθρώπων,
των πολυεθνικών εταιρειών,
ιδιωτικού ή και κρατικού κεφαλαίου,
που συνεχίζουν την ληστρική εκμετάλλευση της ηπείρου και την αρπαγή του πλούτου της, αλλοίμονο σ’ όποιον ή όποιους εναντιώνονται,
που συνεχίζουν να κορυφώνουν
τις απάνθρωπες συνθήκες γιά την διαβίωση των Αφρικανών, το αβίωτον του βίου τους,
που τους εξαναγκάζουν να τρέχουν στην αφρικανική σαβάνα του αιώνα μας,
που σπεύδουν καταδιωκόμενοι να βρούν λίγο νέρο, λίγο χορτάρι, ήγουν, λίγη ελπίδα,
κι ύστερα,
τούτοι οι σοβαροί,
κι εμείς οι αφελείς,
με την συνδρομή των μέσων ενημέρωσης,
καταγγέλουν τους εγκληματίες λαθροδιακινητές
ως μοναδικούς υπαιτίους του ναυαγίου
γιά την αδηφαγία και την πλεονεξία τους!
Την μεγάλη εικόνα του προβλήματος επιχειρώντας να ζωγραφίσουμε…
Η πρόκληση
γιά μιά άλλη Πολιτική
που ενεργοποιείται
από τον σεβασμό στον Άνθρωπο
ως αυταξία
είναι παρουσία!
*Μάρκος Μπόλαρης. Νομικός – Πρώην Υπουργός
Οι απόψεις που δημοσιεύονται στο politicalbank.gr είναι προσωπικές και εκφράζουν τον συγγραφέα.
